سید علی میرافضلی

خواب‌هایم

نصفه نیمه

حرف‌هایم

بی سر و ته

و فقط این وسط

بوسه‌های تو بی نقص

خنده‌های تو کامل

کامران رسول زاده

جهــان چیــزی شبیــه مــوهــای تــوســت

سیــاه و ســرکــش و پیچیــده

خیــال کــن چــه بــی بختــم مــن

کــه بــه نسیــمی حتــی

جهــانــم آشــوب مــی شــود

آرش ناجی

شاید اعتیاد ِ پدر بود

شاید بیماری ِ مادر بود

شاید جهیزیه ی خواهر بود

که چراغهای قرمز را

طولانی تر آرزو می کرد

پسر بچه ای

با یک دستمال کثیف!

شهاب مقربین

بی سبب نیست که هر چه بیش قدم پیش می گذارم

از من دورتر می شوی

تو لحظه تولد منی!

گروس عبدالملکیان

ما

کاشفان کوچه های بن بستیم 

حرف های خسته ای داریم

این بار

پیامبری بفرست

که تنها گوش کند

روزبه سوهانی

شمس لنگرودی

دیر آمدی موسی 

دوره ی اعجاز گذشته است،

عصایت را به چارلی چاپلین بده،

تا کمی بخندیم

سید محمد مرکبیان

تنها بعد از انتظار است که می رسی؛

اگر طاقت ِ چشمانت

از راهی که آمده ای، بازنگردد ..

کامران رسول زاده

من

این چشمهای بی تو را

به کجای این شهر بدوزم ؛

که 

هنوز

نرفته باشی ؟...

افشین یدالهی

شهاب مقربین

آشنایی ما قدیمی‌ست

سال‌ها ما غروب ماه را تماشا کرده‌ایم

و قرن‌ها ماه

غروب ما را

بهرنگ قاسمی

دلیل نیامدنت از این دو حالت خارج نیست؛

               یا نمی خواهی ام،

                  یا...

                یا ابوالفضل!

                     یعنی نمی خواهی ام؟!

احسان پرسا

از تو

      در دلم بهارها مانده است و 

                             بر سرم زمستان ها!

شمس لنگرودی

از پوستم

صدای تو می تراود

بر پاهای تو راه می روم

با چشم تو شعر می نویسم

من که ام

به جز تو

که در رگ و پوستم نهانی و

نام مرا به خود داده ای.

 

رضا کاظمی

اولین‌ها و آخرین‌ها

هیچ‌وقت از یاد نمی‌روند

مثل اولین و آخرین بوسه‌های تو

که طعمِ گُلاب می‌دادند وُ

صابونِ ارزان‌قیمت وُ

کافورِ غسال‌خانه!

عمران صالحی

درخت را به نام برگ

بهار را به نام گل

ستاره را به نام نور

کوه را به نام سنگ

دل شکفته مرا به نام عشق

عشق را به نام درد

مرا به نام کوچکم صدا بزن

محمد علی بهمنی

تنهایی ام را با تو قسمت میکنم، 

سهم کمی نیست

گسترده تر از عالمِ تنهاییِ من، 

عالمی نیست...

عباس معروفی

من اما

برای تو

کلمه کم می‌آورم

بانوی من!

شعر بلد نیستم.

وقتی آمدی با چشم‌هام می‌گویم.

عاشقانه‌های ناب را

برای آدمی می‌خوانند

تا از رنگ کلمات

خود را بیاراید

و زیباترین لباس‌هاش را

برای معشوق به تن کند.

من اما

لباسی به تنت نمی‌گذارم.

عاشقانه‌های ناب را

برای زنی می‌گویند

که با عطر کلمات

شبی

دل‌آرام شود.

من اما

قرار ندارم

شبی آرام برای تو بسازم.

سید علی میرافضلی

عشق، تقویم بی انتهایی است

برگ‌هایش

رنگ قرمز ندارد

عشق، هر روز، شنبه ست

جمعه هرگز ندارد.

افشین صالحی

می شود با یکی چای بخوری

با یکی سفر بروی

با یکی عکس بگیری

راه بروی ...

اما فقط یکی ست که برایَ ش

چای می ریزی

با او حرف می زنی ، راه می روی

 وَ دوستش می داری ..