بــا هــم کــه قــدم مــی زنیــم؛
حســودی اش مــی شــود آفتــاب!
نــه کــه هیــچ گــاه،
قــدم نــزده اســت بــا مــاه . . .
چهقدر تنهاست
شاعری که عاشقانههاش
دست به دست میروند
به دست تو اما،
نمیرسند!
میانِ قابِ عکس
لبخندِ تو خالیست
کی میرسی
میوهی نارسِ پاییز؟!