رضا کاظمی

رسیده‌ام به تو

اما هنوز دلتنگ‌اَم!

انگار به اشتباه،

جای طلوع

در غروبِ چشم‌هایت

فرود آمده باشم!

 

رضا کاظمی

پروانه نیستم اما

سال‌هاست دور خودم می‌چرخم وُ

می‌سوزم.

رفتن‌َت در من

شمعی روشن کرده است انگار!

 

رضا کاظمی

قایقت می‌شوم

بادبانم باش.

بگذار هرچه حرف

پشت سرمان می‌زنند مردم،

باد هوا شود

دورترمان کند...

 

رضا کاظمی

بوی عطری آشنا

تو را یک‌روز بیدار خواهد کرد،

حتا اگر یک‌عمر

خوابیده باشی

زیرِ سنگی سرد! 

رضا کاظمی

مرا ببوس!

روزهای سختی در پیش است

 بگذار تو را

کمی پس‌انداز کنم.

رضا کاظمی

گناه نکرده تعزیر می‌شوم
حال آ‌ن‌که تو
با هزار شیشه‌ی شرابْ در چشم‌هایت
آزادانه در شهر قدم می‌زنی!

 

رضا کاظمی

چشم‌هایت

سرنوشت را رقم می‌زنند

مثل گلوله‌ای بی‌هدف

که مرگ و زنده‌گی را

رضا کاظمی

هرچه گفتنی بود، گفتیم.

هرچه شنیدنی، شنُفتیم.

باقی‌اَش دیگربا

بوسه‌هایی که بهتر از مازبانِ هم را می‌فهمند!

رضا کاظمی

کسی که دوستش دارم،

غزل است...!

اسمش که نه

چشم هاش...!

رضا کاظمی

اولین‌ها و آخرین‌ها

هیچ‌وقت از یاد نمی‌روند

مثل اولین و آخرین بوسه‌های تو

که طعمِ گُلاب می‌دادند وُ

صابونِ ارزان‌قیمت وُ

کافورِ غسال‌خانه!

رضا کاظمی

رضا کاظمی

بــا هــم کــه قــدم مــی زنیــم؛

حســودی اش مــی شــود آفتــاب!

نــه کــه هیــچ گــاه،

قــدم نــزده اســت بــا مــاه . . .

رضا کاظمی

چه‌قدر تنهاست

شاعری که عاشقانه‌هاش

دست به دست می‌روند

به دست تو اما،

نمی‌رسند!

رضا کاظمی

میانِ قابِ عکس

لب‌خندِ تو خالی‌ست

کی می‌رسی

میوه‌ی نارسِ پاییز؟!